Witteveenstraat 1,

Word tijd dat ik weer eens wat gedachten op papier zet, anders weet ik het straks niet meer. Niet dat ik vergeetachtig word of ga dementeren, maar mocht dat plotseling toch gebeuren dan weet in ieder geval de wereld dat ik van alles heb meegemaakt.

Inmiddels wonen mijn vrouw en ik nu zo’n negen maanden met veel plezier in Bergschenhoek op de W.G. Witteveenstraat 99. Om in reclame termen te blijven, het is een heel groot huis, maar er wonen ook nog andere mensen. Die mensen wil ik even voorstellen: mijn naaste jonge buurvrouw heet Angela. Angela werkt in de zorg, en mijn andere naaste buurtjes heten Donnay en Nance, daar wordt voor gezorgd. De naam van Nance schiet mij niet altijd spontaan te binnen en mijn eerste ingeving is steeds Eucalypta!
Niet dat ze lelijk is? maar ze is gewoon niet zo heel erg knap! Ook alle andere buurtjes zijn bij naam bekend, maar die ben ik vergeten. Totdat ik zover ben dat ik ieders naam kan onthouden heten ze voorlopig allemaal Johnny en Anita. Slaat helemaal nergens op natuurlijk maar zo vergeet ik hun namen niet.
Allemaal zijn ze reuze aardig, ook heel erg intelligent, alleen een beetje vergeetachtig. Vorige week nog vroeg John van de vijfde verdieping voor de vierde of misschien wel vijfde keer hoe ik in Bergschenhoek terecht was gekomen?
Toen ik voor de vierde of vijfde keer antwoorde “met de auto”, ja, toen wist hij het weer. John van de derde verdieping moest lachen, hij kende hem al!

In ons nieuwe stekje hebben we alles wat we achtendertig jaar toch wel gemist hebben. Zonlicht in de woonkamer, overdag dan als de zon schijnt! Een geweldig uitzicht richting Rotterdam en Gouda, geen trappenlopen meer aangezien er een prachtige lift aanwezig is en we hebben geen onderhoud meer. Alles waar mee gewerkt moest worden hebben we achter gelaten voor Edje, je weet wel, die Edje die ons huis kocht en nu zich een slag in de rondte zou moeten werken om alles netjes te houden. Alleen, uit betrouwbare bron vernomen dat hij dat niet zo erg serieus neemt. Edje schijnt er geen moer aan te doen. De heg is inmiddels twee keer zo hoog en drie keer breder dan toen we hem achter lieten. Nou ja, het is nu zijn huis en tuin dus hij ziet maar.
Volgende week ga we weer eens bij onze oude buurvrouw langs en dan zien we het wel. Ook zoiets, achtendertig jaar buren gehad waar we goed mee omgingen maar nog nooit bij elkaar over de vloer geweest, nu wonen we veel verder weg en hebben regelmatig contact. Ligt natuurlijk niet aan ons, de wereld verandert en wij doen gewoon mee.

Hebben hier ook onze eerste burenbijeenkomst gehad. Heel gezellig. Beneden in de grote centrale hal waren er tafels gedekt en vol geladen met lekkere hapjes en drankjes. Eigen bijdrage € 5,00 per persoon, heerlijk. Lekker zitten kletsen met de Johnny’s en Anita’s en ik heb er geen moer van onthouden. Zal wel niet de moeite waard geweest zijn? Zit inmiddels wel in het bestuur van de bewonersvereniging. Lijkt me wel leuk. Leuker dan gras maaien bijvoorbeeld en véél leuker dan heggen snoeien! Ga nu eerst wat rust houden want het schrijven begint nu op werken te lijken en dat zal me toch niet gaan gebeuren?

T©n van Dongen

Gepubliceerd door Ton

Geboren 13 april 1943 te Rotterdam Opleiding: LO, VO en PBNA. Gehuwd, twee dochters, vier kleinkinderen en 1 achterkleinkind Gepensioneerd sinds 2004. Als hobby's heb ik alle vormen van sport kijken, uiteraard blogjes schrijven, vakantie houden, en fietsen.

Doe mee met de conversatie

1 reactie

  1. Leuk om te lezen. En fijn voor je dat je niet meer hoeft te snoeien en maaien. Ben ook benieuwd hoe lang ze je accepteren in het bestuur?? Haha.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.