Henk Oosting is niet meer. Drie en zeventig jaar geworden. Henk was een oud collega bij de gemeente Spijkenisse.
Ik kan me de dag nog herinneren dat hij de bouwkeet van gemeentewerken aan de Heemraadlaan binnenkwam. Henk was de nieuwe opzichter bestratingen. Niet dat hij er ook maar enig verstand van had, maar de stratenmakers wisten wel hoe het moest en dat was belangrijker.
Henk kwam uit Drenthe, was met Hekelingse Janneke getrouwd om de één of andere reden en woonde in Hekelingen. Henk had enorm veel ervaring in de weg- en waterbouw maar kon dat niet zo goed onder woorden brengen.
Wat hij wel kon was het woord nemen en verhalen vertellen. Wat hij nog beter kon was de verhalen van een ander onderbreken en het lulverhalen noemen, en vervolgens met een berg onzin komen waar niemand op zat te wachten.
Henk was bijzonder. Als een echte Drent had hij problemen met de letter H. We waren bezig met herbestraten rond sporthal de Oert aan de Hekelingseweg en Henk moest de materialen afroepen. Het spul moest afgeleverd worden op de werf aan de Heemraadlaan en de chauffeur van de leverancier werd mentaal voor zijn leven beschadigd.
Hij kwam materialen brengen voor sporthal de Hoert aan de Ekelingseweg en moest dat afleveren op de stadswerf op de oek van de Ekelingseweg en de Eemraadlaan. Stond op zijn vrachtbrief en die moest toch goed zijn? Hij kende Henk natuurlijk niet en we hebben ze ook maar niet aan elkaar voorgesteld.
Henk was gek van fietsen. In de jaren zeventig was hij zelfs voorzitter van de Putse Renners Club Delta. Hij kreeg met zijn grote mond wel dingen voor elkaar waar anderen over droomden. Een eigen wielerbaan. Dat was voor een heel groot deel zijn verdienste, de PRC Delta kreeg een eigen wielerbaan op sportpark De Brug nabij de Spijkenisser brug. Met zijn grote mond werd hij er natuurlijk ook weer uitgeflikkerd maar dat loste hij wel op door zijn vrouw Janneke te laten benoemen als zijn opvolger.
Zijn kinderen fietsten ook. Zoon Ard en dochter Marian waren fervente fietsers. Marian is later nog met de bekende wielrenner John Talen getrouwd wiens kinderen Jordi en Rebecca ook een zeer behoorlijk potje mee kunnen trappen.
Henk is niet echt oud geworden maar dat kan nooit zijn schuld zijn geweest. Henk was niet perfect, maar als er iets te doen of beleven viel dacht hij altijd wel aan zijn collega’s. Als er met kerstmis een kerstpakket beloofd werd accepteerde hij die alleen als al zijn collega’s er ook één kregen. Enk Hoosting had een grote mond maar slechts een klein hartje.
Rust zacht Henk,
T@n van Dongen
Mooi verhaal over mijn Oom Henk. Leuk om te lezen.
wist het niet, rust zacht heer Oosting,