Heel de week verdrietig geweest, wordt je geconfronteerd met een groepje ouders die zich via de TC-junioren had aangemeld om te klussen.
Moet je daarmee aan? denk je eerst. Leuk natuurlijk, maar wat moet je nu? Marjolein wist het. De zolder. Een zaterdagmorgen besteden aan het opruimen van de zolder. Vond ik eigenlijk wel een beetje zonde. Was een beetje gehecht geraakt aan onze zolder. Je kon er van de grond eten. Makkelijk. Er lag genoeg voor minstens twintig man. Ben je mooi kwijt. Verder zag het er een beetje uit zoals in mijn werkkamer. Zoveel mogelijk rotzooi binnen handbereik. Scheelt je heel veel loopwerk.
Is mijn vrouw het natuurlijk weer niet mee eens. Volgens haar maak ik in mijn eentje meer rotzooi dan mijn twee dochters samen in hun puberteitsjaren. Behoorlijk overdreven natuurlijk. Oké, klein beetje dan. Maar daar sta je dan afgelopen zaterdag. Na flink feestvieren -twee recepties en een heel gezellige avond- komen daar een aantal dames en heren akelig opgewekt en monter opdraven.
Wat gaan we precies doen en hoe delen we het in. Precies wat ik mijzelf ook afvroeg. Maar ja, als leidinggevende laat je natuurlijk niet merken dat je nauwelijks verstand van zaken hebt en begin je met de vrijwilligers ideeën te laten aandragen. Werkt altijd. Succes verzekerd. Heb maar aangewezen wat weg kon en gesuggereerd dat de rest simpelweg geordend moest worden. Stelde gelijk maar even voor dat ik voor vuilnisman zou spelen en de rommel zou afvoeren.
Wegwezen dus. Uiteindelijk heb ik een grote auto met trekhaak en een flinke aanhangwagen. Rond 10.00 uur begon de actie, en na twee keer vice versa gemeentewerf, werd me om 11.15 uur gevraagd om even te komen kijken op de zolder. Als ik ooit een idee zou hebben gehad over hoe die er uit zou kunnen zien na behandeling door gemotiveerde ouders, fout, hartstikke fout. Ongelooflijk. Helaas, je kunt er niet meer van de grond eten. Ligt niets meer. Materialen zijn op kwaliteit beoordeeld en dienovereenkomstig afgevoerd en/of geordend. Alles was logisch op een manier zoals volgens mij alleen goede huismoeders en vaders dat kunnen.
Mensen, prachtige mensen. Bijna niemand kent ze. Hebben geen grote mond. Hebben ze ook niet nodig. Je bent niet wat je zegt, je bent wat je doet. Weten zij als de besten. Kunnen we niet gelijk de bestrating even aanpakken? Als je het clubgebouw in wilt moet je door een plas water en dat moest worden verholpen vonden de heren.
Doen we over twee weken. De heren van afgelopen zaterdag zijn bij deze uitgenodigd om te assisteren bij het repareren van de bestrating. Uw commissaris heeft alle gereedschap. Uw aanwezigheid wordt in ieder geval door mij geweldig op prijs gesteld.
Allemachtig, wat zie ik het weer zitten.
De commissaris